Het was net na 11 maart dat de Corona Brabant binnenviel. Ik zou met vrienden op 14 maart gaan vieren dat ik 40 was geworden op 11 maart. Dat werd hem echter niet. Druppelsgewijs afzeggingen, helemaal toen Brabant als eerste in intelligente lockdown ging. Daarna ging het snel, vooral binnen mijn linkse, antikapitalistische en inclusieve bubble. Van ongeloof over de alarmistische berichten van Baudet en Wilders over een ‘killervirus’ uit China naar de oproep tot een totale lockdown om de mensen met een kwetsbare gezondheid te beschermen. Optimist als ik van nature ben dacht ik eerst dat het nog wel mee zou vallen, zozeer zelfs dat ik vind dat ik me achteraf moet verontschuldigen naar kameraden in het activisme voor de rechten van mensen met een beperking. De ernst drong pas echt bij mij door toen er een totale lockdown. dat wil zeggen, opsluiting zonder bezoek, in verpleeghuizen en instellingen voor mensen met een beperking werd afgekondigd. Even later waren er ook Corona gevallen binnen het FOKUS project waar ik woon, hierdoor legde ik mezelf ook beperkingen in het contact met mensen op.
Tegelijkertijd was ik kritisch naar de mensen in mijn bubble die pleitten voor een keiharde lockdown, ik ergerde me aan de, vergeef me de hyperbool, parkenStasi die zei dat mensen ten alle tijden thuis moesten blijven. Ik heb tot nu nog steeds oog voor mensen in een klein flatje zonder balkon. Voor hen zijn de parken het dichtste bij als ze in de stad wonen. Het zij ze vergeven als ze daar in iets grotere getale heen gaan. Een intelligente lockdown is namelijk moeilijk na te leven zonder eigen buitenruimte of natuur in de buurt.
Ook pleit ik tot de dag van vandaag voor een minder hardvochtige lockdown in zorginstellingen, mij is toen de vraag gesteld of ik het ethisch vind dat zorgverleners risico lopen op corona omdat bewoners hun dierbaren willen zien. Ik heb begrip voor dat soort vragen, het zijn inderdaad duivelse dilemma’s.
Waar ik volledig mee ga met mijn kameraden is dat economie nooit voor gezondheid moet gaan, heb o.a. Ewald Engelen en Jort Kelder de mantel uitgeveegd wegens het te vroeg uit de intelligente willen gaan.
De Coronacijfers worden echter beter en ik kruip langzaam uit de crisismodus, net zoals mensen uit mijn omgeving dat doen. Ik blijf de ontwikkelingen echter volgen en wordt langzaam kritischer, bepaalde versoepelingen lijken te snel te gaan. Ik heb echter het idee dat mijn linkse bubble nog net wat strenger is, better safe then sorry. Dat is goed voor mensen met een kwetsbare gezondheid.
Groot was mijn verbazing dan ook toen gisteren de dam propvol stond, ondanks de mondkapjes , ook al was er gezien het afschuwelijke racistische politiegeweld in de VS dan ook wel een duidelijke aanleiding voor.
Het is echter nog steeds Coronatijd en 1,5 m is nog steeds nodig, hoe onhandig ook. Corona treft vooral mensen met een kwetsbare gezondheid het hardst, ook mensen van kleur. Sterker nog die zijn in de VS en Nederland vaker getroffen, vermoedelijke wegens sociaal economische omstandigheden en institutioneel racisme. In dat opzicht kun je dus niet spreken van een privilege om meer angst te hebben voor het virus dan voor racisme. Zo’n uitspraak raakt dan ook kant noch wal en toch lees ik hem hier en daar.Dat raakt mij diep, een zo’n uitspraak is uitsluitend, De angst voor het virus is namelijk zeker terecht onder risicogroepen. Misschien is het Coronamoeheid, maar zullen we solidair blijven tot er een vaccin of medicijn is? Dus even geen massademonstraties, maar 1,5 m acties zoals in Maastricht.
